Prachtige landschappen, lange wegen en goede muziek. Ik heb het enorm naar mijn zin.
Vrijdagmiddag vertrokken vanuit Christchurch en op naar Auckland. 1300km voor de boeg. Op dit moment ben ik op het Noordereiland in het plaatsje Waiouru waar ik gestopt ben voor de lunch. Toevallig is er aan de overkant van de weg een prachtig internetcafé. Tijd voor een kort verslag.
Voor mij werd een campervan door de wasstraat gehaald en werd een snelle inspectie gedaan. Daarna werden de sleutels overhandigd en kon ik gaan. Zitten kloten met de versnellingsbak want zo'n busje is toch weer even wennen. Ik had veel profijt van mijn vier weken ervaring met ongeveer dezelfde bus bij het koerierswerk. Spiegels kijken, achteruit inparkeren zijn dingen die toch van pas komen. Na ongeveer een uurtje rijden terechtgekomen in het heuvelachtige gebied met begroeing zo strak als een golfbaan. Schaapjes houden het netjes bij. Mijn arme campervan had de nodige moeite met de hoogteverschillen en helaas is de maximum snelheid beperkt tot 120km/u. Dat was wat minder omdat ik voor het donker in Picton wilde zijn. Snelweg die ik gebruikte is een provinciale weg in Nederland. Goed genoeg dus en om de zoveel tijd inhaalstroken voor de liefhebbers. Wat toch wel nieuw voor mij was was het rijden in een landschap met veel hoogteverschillen. Zeker omdat ik niet vertrouwd was met de campervan ben ik menigmaal veelste hard de bochten in gegaan . Eenmaal door het landschap heen, aan de kust was ik weer wat gerustgesteld. Dat was ook het mooiste stuk om te rijden: langs de kust met rechts de zee en de machtige heuvels direct links langs de weg.
In het donker aangekomen in Picton en aldaar de bordjes gevolgd richting camping. Eten gekookt, naar huis gebeld en in bed gekropen (niet zonder eerst de kachel aangezet te hebben ).
Op naar de incheckpoortjes van de Ferry en drie uur op de boot gezeten. Als je Picton uitvaart heb je om je heen ook weer heuvels/bergen. Prachtig om te zien. Vlak voordat we in Auckland aankwamen sprak een meisje me aan en raakten we in gesprek. Haar aangeboden om haar naar het hostel te brengen en zo gezegd zo gedaan. Zij mij de weg wijzen en na de nodige blokjes om kwamen we toch nog goed terecht. Ben daarna naar de het hoogste punt in de omgeving gereden. In de lage versnelling de berg op tuffen. Boven kon je de hele stad overzien. Wellington is net groot genoeg om met het blote oog de uiterste randen van de stad te kunnen zien. Rond een uur of vier had ik met dat Engelse meisje afgesproken bij het museum (Te Papa) en ik moest eerst nog een plekje voor de campervan zien te vinden. Omdat het zaterdag was wilde ik dichtbij het centrum staan om uit te kunnen gaan . Helaas geen campings in het centrum dus na een uurtje rond gereden te hebben eindelijk een geschikt parkeerplekje gevonden.
Naar het museum gelopen en daar met Helen enkele uurtjes rondgebanjerd. Het was zeker de moeite waard om zoveel verschillende dingen gezien te hebben. Omdat Helen een beetje verkouden aan 't worden was ging ze niet uit. Dus eerst maar eens een uurtje of twee op bed gelegen, eten gekookt, enkele glaasjes wijn naar binnen gekiepert en toen naar het centrum. Daar een wel aardige tent gevonden (The Establishment) met bij vlagen leuke muziek en zeker mooie vrouwen . Nog aangesproken door een mooie stewardes die een beetje aangeschoten was. Ikke niet weten wat ik moest en maar afgewacht op wat komen ging. Het begon met dansen en chansen maar uiteindelijk moest ik toch weer alleen teruglopen. Een avond waar ik een goed gevoel over had
Nu is het alweer drie uur 's middags en heb ik er al weer weet-ik-hoeveel kilometers opzitten. Hoop voor het donker in Taupo te zijn. Heb nog een mooi stukje langs het meer voor de boeg en ben van plan vanavond naar de spa (bubbelbad) te gaan.