Heerlijk om een keertje een lang weekend te hebben. Maandag uitgeslapen, ontbeten en even naar het zwembad. Daarna de stad in om even wat te eten en te gaan kijken naar de herdenkingsmars. Australië als natie heeft een verleden van zo'n tweehonderd jaar. ANZAC day is de dag waarop de trots voor hun natie tevoorschijn komt. Het herdenken van de slag bij Gallipoli (Turkije - WOI) staat centraal. Er zijn nog drie(!) mensen die nog leven en in die oorlog hebben meegevochten. Maar het Australische leger heeft op vele plaatsen in de wereld gezeten. In de mars lopen veel oude mensen mee die in het leger hebben gezeten en naar Europa, Azië en het Midden-Oosten zijn geweest. Verder zie je ook soldaten die in Irak of Bosnië gestationeerd zijn geweest. In de optocht veel soldaten, muziek en zelfs doedelzakken. Groot-Britannie heeft zo zijn invloed gehad op de geschiedenis van Australië. Ik heb in 't zonnetje een uurtje gekeken naar de stoet die langskwam. De totale optocht duurde meer dan drie uur! Ik ben rond het middaguur even iets gaan eten om daarna richting Hyde Park te lopen waar de stoet eindigde. In Hyde Park is er een monument opgericht voor ANZAC day. Daar werd een herdenkingsceremonie gehouden. Erg officieel en met het volkslied dat ik helaas niet mee kan zingen .

Het meisje dat ik een email heb gestuurd heeft nog steeds geen reactie gestuurd. De kans op een blind date wordt zo steeds kleiner . Maar ik geef niet op. Een collega op het werk heeft vaker met het bijltje gehakt en enkele tips gegeven. Hij vertelde dat zijn studiegenoten hem vaak om raad vroegen omdat ze niet wisten hoe wat ze moesten schrijven. En zijn adviezen schenen positief effect te hebben .

Joep heeft op het moment vakantie. De eerste keer sinds lange tijd dus voor hem zeer welkom. Voor mij een uitdaging want op kantoor moet het hele computergebeuren door blijven draaien. Voor alle problemen een oplossing vinden: printers die niet werken, emailproblemen. Verder uitleg geven, enkele nieuwe bureau's voorzien van computers + telefoon en helpen met het klaarzetten van de beamer voor een presentatie. Bevalt me erg goed want je kunt met al die kleinigheden toch mensen weer een stukje vooruithelpen of blij maken.

Helaas moest ik in mijn eentje lunchen. Meeste mensen op kantoor nemen lunch mee naar 't werk of halen lunch in de stad en gaan meteen weer terug. Ik was even met Stephen meegelopen om te lunchen. Hij vertelde dat hij altijd lunch kocht en meteen terug ging naar kantoor. Hij wordt per uur betaald voor een contract van 40 uur in de week. Dus hij neemt niet uitgebreid de tijd om te lunchen. Ik vroeg hem of hij hier goed betaald kreeg en hij legde uit dat hij geen vast contract had bij De Lage Landen maar dat hij als contractor werkte. Stephen komt eigenlijk uit Ierland en is tijdelijk in Australië. Maar ongelooflijk hoeveel geld je kunt verdienen zeg! Hij verdient $40 per uur wat betekent dat hij per maand minstens €2000 moet verdienen . Voor iemand die nog niet zo veel werkervaring heeft (hij is enkele jaren ouder dan ik) is dat een comfortabel salaris. Het verbaasde hem trouwens dat ik alleen maar mijn huur vergoed kreeg. Hij vertelde dat in Ierland iedere student die stage liep een salaris kreeg gelijk aan een normale functie. De meeste studenten die ik ken krijgen dat niet. Stagiairs zijn voor de meeste Nederlandse bedrijven de manier om voor weinig geld makkelijk werk uit handen te nemen. Wil je echt iets leren op je stage moet je zelf initiatief tonen of goede begeleiding krijgen. In ieder geval lijkt me een tijdelijke baan in 't buitenland nog niet zo verkeerd.

Op mijn laptop heb ik de tijd genomen om het fotogedeelte van mijn webpagina te verbeteren. Ik heb tientallen uren in dat gedeelte gestoken maar had niet genoeg tijd om alle functionaliteit in te bouwen die ik wilde hebben. Grootste wens was om commentaar van foto's automatisch te tonen. Het is namelijk mogelijk om commentaar en allerlei andere informatie in je foto te stoppen. Zo slaan digitale camera's informatie op over datum, tijd, sluitertijd, resolutie, enz. Om het beheer zo simpel mogelijk te houden wilde ik dus commentaar in de foto's stoppen. Enige wat ik nu hoef te doen is de foto's te versturen naar de webserver en het fotoalbum toe te voegen aan de lijst. Ga maar na dat het enorm in tijd scheelt als je het commentaar niet hoeft toe te voegen in een internetcafé maar het gewoon van te voren al hebt kunnen doen. Wat ook al werkte maar wat je vast nog niet weet is dat je door een fotoalbum kunt bladeren met de pijltjestoetsen.

Koninginnedag was ik helemaal vergeten! Ik kreeg een email van Suuz met de vraag of ik in Sydney koninginnedag ging vieren. Daar had ik helemaal niet aan gedacht. Aangezien we vorig jaar in Parijs een hele leuke koninginnedag hadden gevierd kon ik er toch wel van uitgaan dat hier in Sydney vast wel een kroeg was waar het ook werd gevierd. Een zoektocht op Google leverde al snel een link naar een receptie op vrijdag en een feest op zaterdag. Ook vond ik een berichtje van ene Jelmer die koninginnedag wilde gaan vieren. Grootste plannen voor het weekend! Alini kende ook nog een paar Nederlandse mensen die op vrijdagavond naar een Hollands feestje wilden gaan. Echter op vrijdag bleek dat het feestje in Brisbane was haha. Een beetje ver weg dus. Die Nederlanders gingen zaterdag in ieder geval mee naar het feest in de Scubar.

Vrijdag na het werk ben ik naar de receptie geweest georganiseerd door de ambassadeur van Nederland hier in Sydney. Veel oudere mensen, geen bekenden, haring happen, bitterballen, het Wilhelmus, een Nederlands bandje en lootjes voor Senseo koffiezetapparaten en een retourvlucht naar Nederland. Niet helemaal mijn smaak maar goed. Even rondgelopen, kort gepraat met collega Jan (Joep en Jan zijn de enige twee Nederlanders op kantoor) en uiteindelijk aangesproken door een Nederlandse vrouw die samen met haar man al zes jaar in Sydney woonde. Daar een tijdje mee staan praten en rond een uur of tien weer op huis aan. Bij de ingang een praatje gemaakt met de receptionist en een Australiër die ook in het gebouw woont. Al snel werd geinformeerd waar ik vandaan kwam en tot de conclusie gekomen dat hij samen met twee Nederlanders in een appartement woont. Jeeuhj nog meer Nederlanders! Heel toevallig kwam die jongen net langslopen en nog toevalliger bleek het 'ene Jelmer' te zijn. Hoe klein kan de wereld zijn .

De volgende ochtend een vriend van Alini ontmoet: Dirk. Loopt ook stage in Sydney en net als ik zelf een stageplek gezocht en ook hij had heel wat weken moeten wachten voordat hij het visum rond had. Erg goed om ervaringen uit te wisselen.

Op zaterdag na het avondeten op zoek naar de Scubar. In oranje, met de Nederlandse vlag en enorm veel zin in een avondje ouderwetse Hollandse gezelligheid door de straten van Sydney. Aangekomen in de bar al snel Jelmer gevonden en voorgesteld aan zijn huisgenoot Mathijs en enkele andere Nederlanders. Jelmer en Mathijs waren al vanaf drie uur aan 't Heineken bier en hadden al enkele t-shirts bij elkaar gedronken . Gratis poffertjes, frikandellen, kroketten en Nederlandse muziek maakten het feestje compleet . Ik heb eindelijk weer een echte leuke avond uit gehad en veel mensen gesproken. Tot in de kleine uurtjes gedanst en meegezongen en niet te vergeten meegedaan met de polonaise. Mensen ontmoet uit Canada, Schotland, Italië en Brazilië en Nederlanders gesproken uit Texel, Utrecht, Zuid-Limburg en Aalsmeer. Veel namen gehoord, de helft weer vergeten en mensen in het Nederlands aangesproken die toch niet Nederlands bleken te zijn.

Mooiste van alles is dat het leuk is om mensen te praten. Je kunt altijd vragen hoe lang iemand al in Australië is, hoe het bevalt, waar iemand woont, wat de plannen zijn, wat ze in Nederland gedaan hebben, waar ze in Nederland wonen, enz. Dat in combinatie met alcohol maakt het net wat makkelijk om onbekenden aan te spreken. Iets waar ik in Nederland niet eens aan zou denken. Ik merk dat ik de afgelopen tijd hier een aantal mensen regelmatig spreek en inmiddels redelijk goed ken. Zo krijg je de kans om via bekenden weer nieuwe mensen te leren kennen. Een erg positieve gedachte!